پیامبر اکرم (ص) می فرماید:میان فرزندانتان به عدالت رفتار کنید،همان گونه که دوست دارید آن ها در محبت و وخو بی با شما والدین عدالت را رعایت  کنند.

روش های کاهش حسادت بین فرزندان:

1)از مقایسه رفتارها دوری کنید. هیچ وقت رفتار یک کودک را در برابر دیگری قرار ندهید این کار میتواند تنش های دراز مدتی ایجاد کند.

2)به حرف هر دو گوش کنید. به صحبت کودکانتان دوستانه گوش دهید و به فکر او ارزش قائل شوید تا ثابت شود که شما نسبت به فرزندان یکسان و بی طرف عمل میکنید.

3)تکالیف مدرسه را اصلا با هم مقایسه نکنید نمرات وکارنامه و رتبه درسی بچه ها رافقط باید با نمونه های قبلی خود آنها مقایسه کردو اگر با بچه های دیگر مقایسه شود موجب آزردگی خاطر و کینه میشود.

4)برای هر کودک یک توانایی خاص را پرورش دهید و مطرح کنید.بچه ها دوست دارند از والدینشان بشنوند که چه چیز آنها را تک و بی مانند میکند. اطلاع از توانایی  علاوه بر تقویت اعتماد به نفس آنها  موجب میشود از حسادت دوری کنند و روی آن کار کنند.

5)به فرزند زمانی را اختصاص دهید که فقط در اختیار او باشید.

6)رفتار های دوستانه بین آنها را تشویق کنید. لحظاتی را که به هم کمک میکنند و مشارکت دوستانه دارند را مورد قدردانی قرار دهید.

                                                برگرفته از کتاب :این گونه فرزندتان را تربیت کنید.

                                               تالیف:دکتر عباس عطاری کرمانی

چند روزپیش وقتی سر کلاس روانشناسی تجربی بودیم استاد بعد از ارائه ی درس نظری از بچه ها خواست به عنوان کار عملی چند تا آزمایش انجام بدیم....

اما متاسفانه نمیدونم چرا بعضی از ماها این جوریم؟

وقتی استاد از ما کار عملی میخواد انگار زمین و زمان رو رو سر بعضی از ماها خراب میکنند....

انقدر نوچ نوچ میکنیم که یکی ندونه خیال میکنه هیچ نیازی به این کار عملی ها نداریم و همه چیز بلدیم...

و یا شایدم هنوز نمیدونیم هدفمون از امدن به دانشگاه چیه؟

و یا شاید خیلی از دلایل دیگه که من ازشون بیخبرم...

آره میدونم سخت هست آدم بی در کی نیستم ...

اما اعتقاد دارم (به راحتی نرسید آنکه سختی نکشید)

بعضی از ماها انگار واژه ی مسئولیت رو از زندگیمون حذف کردیم....

ولی به اعتقاد من ما در هر جایگاهی که باشیم باید این سوال رو از خودمون بپرسیم که مسئولیت ما در قبال خودمون و دیگران چیه؟

خدایا.....

به من زیستنی عطا کن که درلحظه ی مرگ،

بر بی ثمری لحظه ای که برای زیستن گذشته است،حسرت نخورم.

و مردنی عطا کن که بر بیهودگی اش،سوگوار نباشم.

بگذار تا آن را من،خود انتخاب کنم،

اما آن چنان که تو دوست داری.

(چگونه زیستن )را تو به من بیاموز،

(چگونه مردن) را خود خواهم آموخت!                                    دکتر علی شریعتی