آدمی زاد هرچه انسان تر می شود چشم به راه تر می شود.این حقیقت زیبایی است که همواره می درخشد.
دکتر علی شریعتی
جو عاطفی خانواده:
خانواده اولین پایه گذار شخصیت وارزشها و معیارهای فکری کودک است و نقش مهمی در تعیین سرنوشت و سبک و خط مشی زندگی آینده او دارد.چون خانواده کانون تولد فرزند است وپیش از وی شکل گرفته تا مرحله ای که فرزند به آگاهی و شعور کافی دسترسی یابد، خواه ناخواه در تعیین سرنوشت، ساختار روانی و نوع جهان بینی و طرز تفکر وی تاثیر فراوان دارد.
رابطه اعضای یک خانواده ممکن است به صورت دموکراسی،آزادی بی قیدو شرط،و استبدادی ظاهر شود.
جو عاطفی استبدادی:
در این خانواده ها معمولاً رشد بچه ها محدود میشودو فقط یک نفر حاکم بر اعمال و رفتار دیگران است. این فرد غالباً پدر است و در بعضی موارد مادر نقش خودکامه یا مستبد را در خانه اجرا می کند. در چنین خانواده ای فقط مستبد یا دیکتاتور تصمیم می گیرد،هدف تعیین میکند،راه نشان میدهد،وظیفه افراد خانواده را مشخص می کند،همه باید مطابق میل او رفتار کنند. آنچه را که او خوب دانست دارای ارزش مثبت است و آنچه به نظر او بد جلوه کند بد و منفی است.در محیط استبدادی، ترس و وحشت بر افراد غلبه دارد.بچه در مقابل پدر شخصیتی ندارد و به عنوان یک عضو قابل احترام به او نگریسته نمیشود.هدف از انجام کار ها را نمی داند و جرات پرسیدن دلیل آنها را ندارد.بچه هایی که در محیط مستبدانه پرورش می یابند در ظاهر حالت تسلیم و اطاعت و تمکین از خود نشان می دهند ولی در واقع دچار اضطراب و هیجان منفی هستند.این یچه ها اغلب در مقابل دیگران حالت خصومت و دشمنی به خود می گیرند.چون افکار و عقاید خاصی را بدون چون وچرا پذیرفتند افرادی متعصب بار می آیند.
باید توجه داشت که مشکلات مربوط به کارهای خانه و خانواده، تنها به پدر و مادر مربوط نمی شود بلکه بچه ها نیز در ایجاد آن مشکلات و پیدا کردن راه حل جهت حل آن سهمی دارند. پدر ممکن است در شغل خود بیش از دیگران تبحر داشته باشد ولی معلوم نیست در مشکلات خانوادگی اطلاعات فرزندان از پدر کمتر باشد.تجربیات یک نفر مثل پدر محدود است. او مشکلات را بر اساس دید و نگرش وتحصیل خود ارزیابی می کندبنابراین استفاده از تجارب دیگران منطقی به نظر میرسد.
دوره های زندگی افراد با یکدیگر تفاوت دارد.آنچه در یک دوره موثر و کارساز است ممکن است در دوره دیگری اثری نداشته باشد.برای هر پدیده باید در زمان خودش تصمیم گیری کرد.
برگرفته از کتاب بهداشت روانی از دکتر محمد علی احمدوند.